“Een bezoek wordt door een cliënt enorm gewaardeerd”

Het Sociaal wijkteam stelt zich aan u voor

Bij het Sociaal wijkteam kunt u terecht met allerlei vragen over bijvoorbeeld opvoeden, gezondheid en wonen. In een reeks verhalen stellen de mensen achter het Sociaal wijkteam zich de komende tijd aan u voor.  Deze keer Kelly Jennissen. Kelly zit in het Sociaal wijkteam als wijkverpleegkundige. Zij vertelt u wat ze doet en ook waarom.  

Zorg en ondersteuning

In een persoonlijk gesprek met een (wijk)verpleegkundige bij u thuis wordt bekeken welke zorg en ondersteuning nodig is en mogelijk kan zijn. Kelly Jennissen werkt al 9 jaar in de thuiszorg. De eerste 3 jaar als verpleegkundige in de wijk en vervolgens 6 jaar als wijkverpleegkundige, waarvan nu 4 jaar bij Proteion. “Ik kom graag bij de cliënten thuis”, legt Kelly uit. “Ze zijn altijd blij als je komt. En ik vind het fijn om samen met de cliënten te kijken naar welke zorg iemand nodig heeft om zo lang mogelijk thuis te kunnen blijven wonen.”

Wijkverpleegkundige

Een wijkverpleegkundige heeft een uitgebreide takenlijst. Onder andere een indicatie stellen bij de cliënten thuis, het verzorgen van wonden en stoma’s, het toedienen van sondevoeding, het toedienen van injecties en het aanreiken van medicatie. Een wijkverpleegkundige kan ook helpen bij de lichamelijke verzorging van een cliënt als dat nodig is. “Tijdens de verzorging maak ik altijd een praatje met de cliënten en de vraag of ik nog iets voor ze kan betekenen. Mocht er nog een belangrijke vraag zijn dan kan ik altijd een gesprek plannen samen met de cliënt en eventueel familie”, maakt Kelly duidelijk.

De weg naar een wijkverpleegkundige

Kelly vraagt zich wel af of mensen de weg naar een (wijk)verpleegkundige of thuiszorg goed weten te vinden. “Ik denk dat mensen het ook lastig vinden om de zorg van een ander te accepteren”, legt ze uit. “Het is toch een stukje intimiteit die je afgeeft. Sommige mensen vinden dit moeilijk.” Bij Proteion worden cliënten zo veel mogelijk door dezelfde medewerkers geholpen. Zo is er een vast aanspreekpunt en komen er vertrouwde gezichten bij de cliënten over de vloer. 

“Misschien speelt het ook wel mee dat mensen vaak niet weten wat er op hun afkomt bij de thuiszorg”, vraagt Kelly zich af. “Dit kan iemand als negatief ervaren omdat ze een stukje eigen regie moeten loslaten. Maar wij kunnen er juist voor zorgen dat iemand zo lang mogelijk zelfstandig thuis kan blijven wonen, ook vanwege onze connecties met andere disciplines. Misschien is iemand al geholpen met een handje hulp met de verzorging aan de wastafel, douchen en aankleden. Een informatief gesprek kan dan al heel verhelderend zijn. “We kijken dan naar wat iemand nodig heeft om zichzelf te kunnen verzorgen”, legt Kelly uit. “Samen met een ergotherapeut kijken we dan naar de hulpmiddelen die er ingezet kunnen worden om de zelfstandigheid te bevorderen. Denk bijvoorbeeld aan douchebeugels, wc- verhogers of een douchekrukje.”

Uitdagingen

Kelly ziet nog genoeg uitdagingen in haar werk. “De uitdagingen van een wijkverpleegkundige worden alleen maar groter”, vertelt ze. “Mensen moeten tegenwoordig zo lang mogelijk zelfstandig thuis blijven wonen. Je kunt niet zomaar gaan wonen in een verzorgingshuis, hier heb je een indicatie voor nodig.”

Er worden steeds meer mensen eenzaam en dit ervaart Kelly ook in de thuiszorg. “Dit is schrijnend. Je probeert de cliënt wel onder de mensen te krijgen. Bij de één lukt dat wel en bij de ander niet.” Laatst kreeg Kelly een telefoontje van een zoon van een cliënt. Hij was samen met zijn moeder naar de huiskamer Plus in Beegden geweest om zijn moeder een deel van de dag onder de mensen te laten doorbrengen. De cliënt gaat nu een dagdeel naar de huiskamer plus. “Doel bereikt, denk ik dan. Super leuk!”