Op donderdag 4 mei vond de gemeentelijke herdenking van de oorlogsslachtoffers plaats in Maasbracht. De herdenking werd begeleid door Harmonie St Cecilia en Zanggroep Heel Vocaal. Aanwezigen konden een bloemstuk bij het oorlogsmonument in het Hagenaarpark leggen. 

Bij de herdenking werd gesproken door burgemeester Strous, Noud van der Zee, pastoor Creemers en de heer Jan van Dijk (namens de Protestantse kerk). Door een aantal kinderen van basisschool ’t Breerke en basisschool de Toermalijn werd een gedicht voorgedragen.

Hieronder kunt u de toespraak van burgemeester Stef Strous teruglezen.

Tekst toespraak herdenking Maasbracht 2023

Leven met oorlog

Met het jaarthema ‘Leven met oorlog’ vraagt het Nationaal Comité 4 en 5 mei dit jaar aandacht voor de impact van oorlog op de samenleving. 

Zo zijn de effecten van oorlog nog steeds merkbaar in het leven van veel mensen, zowel directbetrokkenen als voor hun partners, kinderen en kleinkinderen. Jongere generaties dragen ook de ervaring van recentere oorlogen met zich mee. Sommigen kinderen en kleinkinderen van getroffenen worstelen met de vragen over de eigen identiteit.

Voor de eerste generatie is het doorgeven van oorlogservaringen vaak een belangrijke vorm van verwerking en een manier om hun kinderen en kleinkinderen te waarschuwen voor het gevaar van oorlog. Terwijl die generaties opgroeiden in vrijheid. 

Leven met oorlog

Vanavond herdenken we gezamenlijk hier in Maasbracht bij het vrijheidsmonument.
In 2021, tijdens de corona-pandemie legde ik hier een krans met mijn echtgenote en de kinderburgemeester. Gelukkig zijn we nu weer samen en met velen aanwezig.

De vrouw die het kind naar de hemel heft herinnert de inwoners niet alleen aan de Tweede Wereldoorlog maar vooral aan het herwinnen van vrijheid en vrede. 
Op de plaquette worden de namen genoemd van de 34 oorlogsslachtoffers uit Maasbracht. 
Monumenten zijn een belangrijke plek waar we stil kunnen staan bij gebeurtenissen die onze samenleving hebben gevormd en bij de gedachten die we daarbij hebben in het hier en nu.
Dat kan bij dit monument, maar ook aan de haven, of in het gemeentehuis, of bij alle andere plekken in Maasgouw. Het monument ‘Schepenkerkhof’ hier aan de haven, herinnert aan de grootste scheepsramp die zich ooit in Nederland in de binnenvaart heeft voorgedaan. U hoorde van Noud van der Zee wat zich destijds heeft afgespeeld.

Een ander voorbeeld in de gemeente is het verzetsmonument, dat sinds kort weer in het gemeentehuis staat. Dit is een eerbetoon aan de burgers die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog verzet boden aan de Duitse bezetter. 

De oprichting van het monument was een initiatief van de streekhistoricus Jac Linssen en verbeeldt 3 verzetsstrijders uit Maasbracht. Thomas Verreussel, Helena Puts en haar zoon Jan Puts. 
Na de verbouwing van het gemeentehuis is het in overleg naar het Baekerhoes verplaatst. In samenspraak met betrokkenen is het weer teruggeplaatst in het gemeentehuis, dicht bij de raadszaal, de plek waar de democratie, en vrijheid van meningsuiting, zichtbaar en hoorbaar is. 

Leven met oorlog

Ik zei het al tijdens de herdenking eerder dit jaar bij het Eric Harden monument in Brachterbeek: 
“De afstand in tijd tot de Tweede Wereldoorlog wordt steeds groter. De afstand in kilometers tot de oorlog in de tegenwoordige tijd wordt steeds kleiner. Oekraïne is heel dichtbij.”  Deze en andere conflicten in de wereld leiden tot een grote stroom van ontheemden, die op zoek zijn naar veiligheid en vrijheid. 

Nederland zendt sinds de Tweede Wereldoorlog tot in het heden militairen op missie naar brandhaarden in het buitenland om daar vrede te herstellen of de escalatie van een conflict te voorkomen. Tijdens die missies wagen deze veteranen vaak hun eigen leven. In Maasgouw wonen en werken 142 veteranen waarvan een gedeelte nog steeds in actieve dienst is. 

Op vrijdag 16 juni, voorafgaand aan de landelijke Veteranendag, eren en waarderen wij onze veteranen met de aanleg van een witte anjerperk op het Kerkplein in Maasbracht. Leven met oorlog.

Dat brengt me weer terug bij de plek waar we nu staan: 
Een moeder die haar kind in een nieuwe wereld tilt. 

Ik spreek de hoop uit dat wij, samen met onze kinderen en kleinkinderen vrijheid niet als vanzelfsprekend ervaren, maar ons actief hiervoor blijven inzetten. Dat we het belang inzien om de verhalen uit het verleden te blijven delen en open te staan voor de verhalen van alle anderen die ‘leven met oorlog’.